Het is geen vanzelfsprekende zaak meer, zoals ik enige tijd geleden al schreef: klussen in Humberville. Het vraagt sinds we in de Corona-pandemie zijn beland een zorgvuldige voorbereiding, controle van de websites van de landen waar je doorheen gaat, wat mag wel, wat niet, waar moet je rekening mee houden, wat moet je aan verklaringen bij je hebben enzovoort.

De wil om in Humberville te komen is voor mij echter zoo groot geweest, dat ik het kort voor Pasen toch weer heb geprobeerd. Rekening houdend met de Franse avondklok: vanaf 19.00 uur, Verklaringen (naar eer) opgesteld dat je geen Covid hebt, en dat je niet met een besmet persoon in aanraking bent geweest, en een negatieve PCR-test. Bij aankomst minstens 7 dagen in thuisquarantaine. Gelukkig in België en Luxemburg geen aanvullende maatregelen. En dan tijdens de rit ervoor zorgen dat je zo min mogelijk contactmomenten hebt. Dus tanken aan een zuil buiten, niet naar binnen gaan.

Het is me allemaal gelukt, en mooi op tijd kwam ik in Humberville aan. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen, dat ik de avondklok vervolgens geschonden heb, door vanaf het parkeerplek mijn aanhanger uit te laden. Is 10 meter vanaf je voordeur een schending? Als iemand dat oprecht vindt, hoor ik het graag…

Ik was er weer, en ik kon weer aan de slag. Het plan was om de entree / trapruimte verder om te bouwen. Gelet op de dramatische staat van de muren, inclusief tochtgaten overal en nergens, hebben we besloten om een geïsoleerde voorzetwand te plaatsen. En die lag zo ongeveer op de aanhanger. Weer maar eens een vracht gipsplaten, staanders en vloerregels, en natuurlijk de nodige isolatie. Gelukkig had ik de vorige keer ook al het nodige mee gekregen van dat materiaal, want die pakken zijn enorm volumineus.

Niet-prettige sta-in-de-weg: pakken isolatie

Dan begin je de andere dag met goede moed in de ruimte waarvan je denkt dat je die wel kent en weet dat het allemaal redelijk rechttoe-rechtaan is. Helaas, toont het Huis zich opnieuw van zijn meest weerbarstige kant, want al bij het plaatsen van het eerste stukje vloerregel gaat het mis. De muur blijkt aan de onderkant te verbreden, en maakt zo de plaatsing van je regeltje onmogelijk. Dus je begint al met het afvlakken van de bestaande stenen: uurtjes slijpen en boren. Je ruimte weer lekker onder het stof, jijzelf niet minder overigens.

Maar goed, het regeltje is geplaatst, eens kijken of er al staanders geplaatst kunnen worden. Jawel, dat kan wel, maar hoe wordt dan de aansluiting met de dakramen? Het mooiste zou zijn, als dat de voorzetwand daar recht op gaat aansluiten. Daar moet je dan wel je staanders op richten… Loodrecht is een utopie, dat kun je in Humberville vergeten. En daarmee ben je vervolgens een uurtje aan het meten en uitlijnen. Floep weg tijd..

Oh ja, ik zit ook nog met ons raam, daar moet ik omheen werken, er is dus een tussenconstructie nodig. OK, hoe gaan we dat doen? Even denken en denksporten. Goed, je hebt een oplossing bedacht, voor een tussenregel. Kan (en zal) prima werken, maar hoe werk je zelf op die hoogte? Op een trap? Ach, voor deze balk kan dat wel, en gelukkig heb ik in de meterkast ook al een hoog plateau gebouwd waar vandaan prima te werken is. Je bent alleen, dus je wilt een beetje veilig werken.

Boven blijkt nog een tussenconstructie nodig te zijn, anders kun je geen aansluiting maken met de dakramen. Er volgt een nieuw denksport-moment. Ook dat lukt en vanaf de ladder is het een en ander prima te monteren. Maar dan zijn er al wel bijna 2 klusdagen voorbij! Waar je in een normaal huis nog geen dag voor nodig hebt, kost je nu dagen bij elkaar!

Maar goed, het frame staat overeind, je kunt isolatie gaan plaatsen. Opnieuw vanaf de ladder doen? Nee, niet te verkiezen. Zeker niet met die dekens van 1,2 x 0,6 m steenwol. Rotspul, vanwege de vezels. Dan wordt werken vanaf de ladder gevaarlijk en vermoeiend, dat wil je dus niet. Dus bouw je een steiger. Van allerlei restmateriaal, dat je her en der vandaan haalt, of, toevalligerwijs al vanuit Nederland hebt meegenomen, omdat je buurman heeft besloten toch maar geen werkbank meer te gaan bouwen.

Dus voordat je met je isolatie aan de gang bent, is het al weer middag van de 3e klusdag. En voordat de eerste gipsplaat gemonteerd kan worden ben je eigenlijk al aan het einde van je dag gekomen. Maar die eerste plaat gaat er echt nog wel even op, NU! Gelukkig gaat dat soepel, en aangenaam snel, zelfs met de moeilijkheid dat je de plaat én moet optillen op hoogte, én moet vastschroeven, met slechts 1 paar handen…

Tja, en zo gaat de tijd wel voorbij hoor! Het is een situatie waaraan we in Humberville de afgelopen decennia (dat mag ik inmiddels al zeggen) gewend zijn geraakt, tegen wil en dank. Gelukkig had ik ruim 2 weken tijd voor mezelf gecreëerd, dus het zou allemaal nog wel gaan lukken. Hoe, is een onderwerp voor de volgende update.