Grotere stappen in de entree…

Zoals in de vorige update (zie toch weer tijdrovend klussen) al aangegeven, heb ik rondom Pasen intensief gewerkt aan de entree, inmiddels traphal geworden. Ik had het in die periode voor elkaar gekregen om vrijwel de gehele voorzetwand van gipsplaten te voorzien. Gelukkig had ik een ruime voorraad mee genomen… Het pas en meetwerk was daarmee wel achter de rug, dacht ik. Het bleek niet geheel conform de waarheid, er zijn toch altijd nog stukjes die lastig blijven.

Interessant passtuk, om de trapboom

In de periode tussen Hemelvaart en Pinksteren zijn wij verder aan de slag gegaan met deze ruimte. Vol goede moed… Het doel was om de ruimte vrijwel gereed te krijgen, inclusief stucwerk en sauswerk, waar we het nodige materiaal voor hebben meegenomen.

Er was nog een klein stukje voorzetwand te bouwen, bovenaan de trap. Daar verliep de muur een stuk naar binnen en moest ik eerst metselend aan de bak. Toch weer. Ik had er niet echt naar uitgezien, maar wist dat het moest gebeuren, en dan kun je het maar het beste zo snel mogelijk aanpakken, dus de eerste dag. En de eerste middag was het ook gereed, en kon ik verder met bouwen. Dat was een opluchting aan het begin, want dat metselen kan in ons Huis weleens lelijk tegen vallen.

Vervolgens moesten er nog wat aansluitplaten geplaatst worden op de trap. Geen heel ingewikkelde klus, en leuk om mee bezig te zijn. Ik verzorgde de platen, terwijl Lia een plateau hoger de naden tussen de gipsplaten al aan het dichtzetten was met gaas en mortel. Hoe eerder hoe beter! Dan kunnen we met het stucwerk beginnen!

Echter, voordat we dat konden doen, was er nog een Titanenklus die geklaard moest worden: het schoonmaken van de balken. Stofzuigen (tientallen jaren oud stof!) schuren (honderden jaren oud stof), plaatselijk schaven (honderden jaren oud eiken, vaak verweerd) en lakken. In totaal 4 dikke gordingbalken, en een aantal dunnere sporen, die bij de dakrenovatie in 2010-’11 aan de bovenkant al gedaan waren.

De opgave zat hem hier niet alleen in deze werkzaamheden, maar ook in het bereikbaar maken van de balken. Deze hangen namelijk zomaar een meter of 6 boven de vloer van de entree. Geen afstand om vanaf een steiger te doen, die je nog niet eens fatsoenlijk kunt plaatsen vanwege de trap.

We hebben extra werkvloeren moeten bouwen. Eentje hoog, bovenlangs de wand van de zolderkamer, en eentje lager op het niveau van de verdieping, om de rolsteiger op te kunnen plaatsen. En dat ging verrassend snel en goed. Zelfs dusdanig dat we zonder al te grote hinder ons nog konden verplaatsen, en Lia niet gehinderd werd door haar minder door-ontwikkelde hoogtelust.

Een prachtige tijdelijke werkvloer

Veilig en prettig werken kan niet altijd in Humberville, maar we hebben het beste van de situatie gemaakt, en op een incidentele bonk tegen een spoor na (hoewel, is gemiddeld 2 x per dag nog incidenteel?) zijn er geen ongelukken gebeurd. Behalve dat ene moment dat ik veilig (!) de steiger wilde betreden en daarbij dus mijn hoofd open heb gehaald aan het beugeltje dat het luik ondersteunt. Het stak wel 1 cm uit onder de vloer! Lia kon haar EHBO kunsten weer kwijt, en ik raakte weer wat haar op het hoofd kwijt….

Maar we hadden voldoende ruimte en bewegingsvrijheid om verder te werken. Hoewel we, de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Lia vrijwel het gehele schoonmaken voor haar rekening heeft genomen. Dagen is zij in de weer geweest met schuurschijven, schaafmachine en stofzuiger. En daarna nog een paar dagen met kwast en lak. Mijn bijdrage aan dit werk bleef beperkt tot een incidentele schaafbeurt en het stofzuigen van de vloeren aan het eind van de dag, om jezelf enigszins stofvrij door het huis te kunnen begeven. Per slot van rekening waren we in de belangrijkste doorgangsruimte bezig.

Balken fraai schoon gemaakt (zie vooral links op de foto, de oude situatie)

De balken waren geen pretje om mee bezig te zijn. Want alles wat je eraan doet is op het oog te weinig. Van die stokoude balken kun je in deze omstandigheden geen fraaie balken meer maken. Je kunt er toch onvoldoende bij, ze zijn eerder te zeer mishandeld, enzovoort. Desondanks, als je foto’s voor en na bekijkt, is er een groot verschil zichtbaar. En daarmee begint de ruimte langzaam zijn toekomstige smoel te tonen.

Lia in de weer met lak en kwast

Er was echter al zo veel tijd aan deze balken besteed, dat de tijd om te stuccen en sausen beperkt werd. Ik heb nog een paar wanden kunnen doen, dat gelukkig wel, en Lia heeft zelfs nog 2 wanden gesausd. Maar alles gereed? Nee, dat is niet gelukt. De basis is echter al wel zo goed, dat in een volgende periode de ruimte definitief afgewerkt kan worden, en de vloeren en hulpconstructies kunnen worden ontmanteld. Dat is een heerlijk vooruitzicht voor de komende zomer, maar vooral voor de komende winter, want ik verwacht toch een aangenamer klimaat binnen door alle verwerkte isolatie. En dan kunnen we vol gas naar de volgende ruimte.

Het schuren / sponsen van de stuclaag.

Zou het Huis dan toch ooit nog een keer klaar komen? Het is de bedoeling, natuurlijk, en we hebben er zelfs al een jaar voor gekozen. Ik houd het nog even onder de pet, maar ga ervan uit dat het geen veilig jaar is, zoals 2034 of zo. Nee, het is echt eerder, maar dat horen jullie later dit jaar. Er komt namelijk een blog-jubileum aan, jawel, en daarin komt een spectaculaire onthulling!